Het Annapurna Mountainbike Circuit
Nieuwsoverzicht | Nieuws | Verslagen | Agenda |
Eindelijk was het zover, na veel voorbereiding, voorpret, communicatie met deelnemers en met Nepal, reisden we met een groep van tien mountainbikers naar de Himalaya voor het MTB Annapurna Circuit. De meesten troffen elkaar op woensdag 28 mei op Schiphol.

Na een goede reis werden we bij aankomst in Kathmandu op donderdagochtend hartelijk ontvangen door de eigenaar Jaggat, van de lokale partner waarmee we samenwerken en Toran de mountainbike leadguide. Tijdens het ontbijt in het centrum van Kathmandu maakten we kennis met elkaar, daarna werden de fietsen in elkaar gezet en opgeladen op 2 pick-ups, euro’s werden gewisseld in Nepalese roepies, overbodige bagage werd achtergelaten en zelf stapten we in een luxe "van" waarmee we naar Kurintar werden gebracht. Het avontuur was begonnen!
Kurintar
Onderweg naar onze eerste overnachtingsplek verwonderden we ons over de enorme drukte in Kathmandu en over de zeer slechte staat van de infrastructuur. Gelukkig draaiden we al snel de meest belangrijke snelweg van Nepal op, die niet meer bleek te zijn dan een eenbaansweg die grotendeels onverhard was en die constant onderhevig leek te zijn aan ongecoördineerde constructiewerkzaamheden. Overal werd er gewerkt en gewoond op en naast de snelweg, we realiseerden ons nu pas dat Nepal echt een arm land is dat in ontwikkeling gigantisch achterloopt op de Westerse wereld die wij gewend zijn. Na een hobbelige autorit kwamen we aan in een prima accommodatie met zwembad gelegen aan de oevers van de Trisuhli rivier. Iedereen ruste een beetje uit aan het zwembad, op het terras of op de eigen kamer. De volgende dag zou het mountainbiken echt beginnen.
Tal
We stonden vroeg op, ontbeten stevig en stapten nog een keer in de luxe van die ons naar de start van de eerste etappe in Besisahar bracht. De meesten deden nog wat laatste inkopen in het Besisahar en toen trapten we hem aan; op naar de Tal op 1600 meter, de eerste etappeplaats. In een gemoedelijk tempo ging het omhoog over onverharde jeeptracks door een levendig regenwoud. We genoten van de vele geluiden die het leven in het regenwoud verraadde. Na een tijdje fietsen werd er geluncht in een leuk restaurant van een guesthouse waarvan er zovele staan langs de route. We kwamen erachter dat je voor een lunch rustig de tijd kan nemen, gemiddeld zo’n 1,5 uur. Met een groep van 12 hongerige fietsers komt meestal direct het hele gezin van het guesthouse in actie in de keuken om het typisch Nepalese gerecht Dal Bath, ook wel Dal genoemd, te bereiden. Het duurt even, maar dan heb ook wat, heerlijk vers en gezond eten net zoals alle daaropvolgende dagen. Tijdens de lunches was het gezellig, er werd gekletst met de eigenaar van het guesthouse en soms warmden we ons op in de keuken bij het open vuur.
Na een stevige lunch vervolgden we onze etappe die langs watervallen en enorme rotspartijen leidde. Mij werd meteen duidelijk hoe immens groot de natuur en de bergen hier zijn; de Alpen in het kwadraat! Na een heerlijk tropische eerste rit kwamen we aan in Tal waar we werden ontvangen door de gastheer van het guesthouse en onze 5 dragers, die onze ‘grote bagage’ de eerste dagen met behulp van jeeps vervoerden. Douchen, omkleden, even chillen, eten en dan vroeg naar bed, dat was het ritme van de eerste dagen.
Chame
Onze bikes stonden de volgende ochtend weer schoon en met een druppeltje olie op de ketting voor ons klaar; service van de dragers waar wij wel aan konden wennen. De tweede etappe bracht ons van Tal op 1600 meter naar Chame op 2650 meter. Van onze leadguide Toran leerde we al snel wat ‘Nepali Flat’ inhield, namelijk; vooral niet vlak maar pittig steil en met het verlies van de nodige hoogtemeters doordat de weg regelmatig daalde en je dus weer opnieuw kon beginnen aan de eerder gewonnen hoogtemeters. Onderweg keken we onze ogen uit, schitterende, ruige natuur van regenwoud afgewisseld door dorpjes op plekken die je niet voor mogelijk houdt.
Na twee uur fietsen bereikten we het eerste checkpoint, paspoorten werden gecontroleerd en stempels werden gezet; we mochten verder het natuurreservaat in. Het ging lekker, iedereen was ontspannen en door de vele indrukken en uitzichten ging het klimmen haast als vanzelf. In de loop van de middag bereikten we Chame, een vrij rommelig dorpje ten opzichte van Tal, maar met een fantastisch guesthouse waar wij verbleven. Na een warme douche dronken we thee in het restaurant van het guesthouse. Onder het genot van de thee keken we vooruit op de dag van morgen tijdens de dagelijkse briefing; we zouden van Chame naar Manang op 3550 meter fietsen.
Manang
’s Ochtens voor vertrek was het helder en zagen we de top van de Lamjung boven het dorp uitsteken met een hoogte van bijna 7000 meter, zo dichtbij maar toch ook zo onbereikbaar. Na de nodige hangbruggen, waarmee je regelmatig het dal oversteekt, en gave singletrails opende zich opeens het dal en bereikten we moe maar voldaan het dorpje Manang waar we twee nachten zouden verblijven om goed te acclimatiseren.
Manang is een leuk en levendig dorp met veel outdoor en levensmiddelenwinkeltjes waar je de laatste inkopen kan doen voordat je ‘echt’ de bergen in gaat. Op de rustdag ging een deel van de groep een stuk wandelen onder leiding van de Nepalese gidsen en een deel maakte een mountainbike tocht naar 4000 meter met een te gekke trail als toetje. Iedereen ruste lekker uit voor de pittige dagen die nog zouden komen.
Thorung Pehdi
Op dag 5 stond de etappe naar Thorung Phedi op het programma naar 4500 meter hoogte. Helaas werkte het weer niet echt mee, het regende pijpenstelen toen we opstonden en het leek er niet echt op dat het snel zou verbeteren. We besloten om het weer nog even af te wachten, gelukkig werd het na 2 uur wachten nagenoeg droog en vertrokken we met goede moed. De tempratuur was goed, net zoals de stemming in de groep. Al lachend en kletsend wonnen we steeds meer hoogte, het devies was doe het rustig aan. Langzaam, langzaam zoals onze Nepalese gids regelmatig adviseerde. Op ongeveer 4000 meter kwamen we eindelijk boven de boomgrens en veranderde de vegetatie in bosjes waar tussen vele Jaks graasden. De bewoning door mensen werd ook minder, hoewel er op een hoogte van 4000 meter nog prima gewoond wordt door de Nepalese bevolking. Na een paar uur klimmen haalde we onze dragers in, groot respect voor die mannen die met een kilo of 30 op hun nek en met sneakers aan hun voeten lachend omhoog wandelen.
Na de lunch werd het weer slechter en begon het stevig te sneeuwen, gelukkig was de tempratuur niet al te koud, en besloten we als team rustig en steady door te gaan naar Thorung Phedi. Het was een mooie tocht waarbij we de hoogte uiteraard merkte. Vlak voordat we Thorung Phedi in de sneeuw bereikten moesten we het dal oversteken over een hangbrug van misschien wel 300 meter lang. Een bizar gezicht om aan de overkant van die hangbrug in de nevel en de sneeuw onze overnachtingsplek te zien liggen. Blij en moe arriveerden we in het guesthouse en zochten we een plekje rondom de kachel waar we ons opwarmden samen met andere wandelaars. Het was een indrukwekkende tocht geweest, de zoveelste op een rij. Waarbij sommigen van ons toch wel wat licht in het hoofd waren van de hoogte. Veel drinken, lekker eten en goed uitrusten is hetgeen wat hier tegen helpt. Na een korte briefing en een voedzaam diner doken we ons bed in voor een korte nacht.
Manang
Om half vier ging de wekker, het had behoorlijk door gesneeuwd in de nacht en het weer had zich dus niet echt verbeterd. Bij het ontbijt bleken twee van ons zich niet sterk genoeg te voelen om door te gaan naar de Thorung La Pass op 5500 meter, dit in combinatie met het slechte weer en de sneeuw heeft ons doen besluiten om verder klimmen af te breken. De enige optie was terug naar beneden, terug naar Manang. Natuurlijk was dat even een teleurstelling voor ons maar al snel werd de knop omgezet en vertrokken we met goede motivatie voor de single trail afdaling naar Manang.
En wat een afdaling bleek dat te zijn; van boven naar beneden perfecte, speelse trails vol fun! Iedereen genoot van de eerste echte lange afdaling van de week na een aantal dagen klimmen. Terug in Manang brak de zon langzaam door en reden we in de middag nog een heel leuk rondje naar een boeddhistisch klooster. Het wolkendek brak open en plotseling zagen we de eerste bijna achtduizender van de week; de Annapurna 2 met een hoogte van 7939 meter. Wat een gigantische berg en zo indrukwekkend. In de late namiddag kwamen we met een big smile op ons gezicht terug in het guesthouse in Manang, waar we de enerverende dag afsloten met ons eerste biertje van de week op het terras van het guesthouse samen met de gehele Napalese crew. Er werd gedronken, er werd gelachen en het niet bereiken van de pass was al snel weer vergeten.
Toch moesten we op zoek naar een nieuw doel voor de rest van de week omdat het programma totaal anders zou zijn door het niet overschrijden van de pass. Samen met Toran de Nepalese MTB gids maakte we een plan, we hadden nog twee fiets dagen te gaan. Het oorspronkelijke plan was om uit te komen in Pokhara en vanaf daar op zaterdag met een binnenlandse vlucht terug te vliegen naar Kathmandu. Ik wilde dit plan er wel graag inhouden dus bekeken we op Komoot en Google maps of het niet mogelijk zou zijn om van de andere kant Pokhara te bereiken op de fiets. Wat bleek; met een beetje wilskracht en doorzettingsvermogen zou dat mogelijk moeten zijn in twee dagen tijd.
Besisahar
De volgende dag zouden we helemaal terug afdalen naar startplaats Besisahar met af en toe een ommetje in de route voor extra hoogtemeters en trails. Het werd een van mijn meest bijzondere, misschien wel gaafste mountainbike dag van mijn leven! We reden van het hooggebergte naar het regenwoud, ruim 100 kilometer, 5000 dalende meters, 2000 hoogtemeters, door kou, een enorme hoosbui, later weer door tropische tempraturen, over technische trails en zware beklimmingen, alles onverhard en met een onvergetelijke lunch. Na een kleine 12 uur op de fiets kwamen we in de schemering aan in Besisahar, waar we onthaald werden als op de Champs-Elysees na het uitrijden van de Tour de France, kippenvel!
Pokhara
Nog 1 dag fietsen te gaan; van Besisahar naar Pokhara, door het achterland van Nepal. We hadden de hoge bergen inmiddels achter ons gelaten en zouden de kortste en mooiste route naar Pokhara fietsen. Het werd een heel vrolijke en snikhete dag. We genoten van de vriendelijke en gastvrije mensen in de vele kleurrijke dorpjes die we doorkruiste, overal groette mensen je met Namasté. Af en toe stopten we voor een colaatje en om water bij te vullen en op de top van de tweede loodzware klim van de dag werd er geluncht in een leuke kiosk boven op de pass van die klim. We kochten ongeveer de hele kiosk leeg en nadat we voldoende hersteld waren reden we verder naar Pokhara. In Pokhara aangekomen manoeuvreerden we ons door het drukke verkeer in de stad naar het luxe hotel waar we die nacht zouden verblijven. Euforisch werd er gefinisht en afgesloten met een geweldig diner in het uitgaansgedeelte van de stad.
Kathmandu
De volgende ochtend vlogen we met een binnenlandse vlucht over de Himalaya terug naar Kathmandu met een schitterend uitzicht over de vele zeven en achtduizenders. Geland in Kathmandu werden we opgewacht door een cityguide die ons Kathmandu ging laten zien. Na een zeer indrukwekkend bezoek aan de meest belangrijke Hindoeïstische tempel van de wereld midden in Kathmandu, lunchten we op sterrenniveau met uitzicht op de grootste boeddhistische Stupa van Kathmandu. Er leek geen eind te komen aan dit mooie avontuur. Vol indrukken gingen we naar ons hotel om onze fietsen in te pakken en ons klaar te maken voor de vroege vlucht naar Nederland de volgende ochtend.
Afgesloten werd er met een goed en gezellig diner van de Nepalese keuken in het centrum van de stad, we raakten niet uitgepraat over alles wat we hadden meegemaakt en wilden het liefst nog een paar weken blijven. Maar aan alles komt een eind, ook aan deze onvergetelijke reis. Grote dank aan onze Nepalese partner, hun gidsen; Toran en Suman, en de dragers waarvoor alles mogelijk was en niets te gek om ons een goede tijd te bezorgen. En grote dank aan de deelnemende mountainbikers; Johan, Ruud, Nicolien, Sil, Ingeborg, Hans, Jethro, Emanuel en Bas voor hun enthousiasme, gezelligheid en voor het mogelijk maken van deze mooie reis.
Namaste! Gijs-Jan
Bekijk meer foto's in het Facebook album
Wil je ook mee fietsen rond de Annapurna?
Bekijk data en klik door voor de informatie en prijzen.
Annapurna MTB Circuit Nepal
of bekijk alle fietsreizen